انسان ذاتا موجودی اجتماعی است.معنای ان جمع شدن و گرد امدن به دور هم همانند حیوانات نیست.بسیاری از گله های اهوان مدت های طولانی در کنار هم زندگی می کنند اما مانند هم زیست و تولید مثل نمی نمایند.ان ها تابع جبر طبیعی هستند.نوع و زمان تولید و فرزند زایی انها تابع فصول خاصی است.ان ها تابعند و طبیعت تابع ان ها نیست.
انسان تنها از بابت تفکر و تعقل با حیوانات متفاوت نیست.گرچه حتی گفته می شود که انسان حیوانی ناطق است اما تفسیر ان به سادگی نمی تواند صورت پذیرد.انسان موجودی است که مانند ندارد.ابعاد این ناهمانندی وسیع و فراوان است.انسان می کوشد تا طبیعت را مغلوب خود نماید.
انسان در تلاش نیست تا فردی همانند خود تولید و به همان شکل تحویل دهد.او می کوشد تا دیگرانی را به جامعه تحویل دهد که نسبت به گذشته متغییر تر، متحول تر و متکامل تر باشند.تفاوتی عظیم در شکل تولید و شکل سازی ان که در نهایت باعث تسخیر جهان مادی و طبیعی می گردد.
انسان نمی تواند به صورت ثابت و یک پارچه در شیوه ی زندگی ، ادامه ی حیات دهد.او با دنیا حرکت می کند و با تغییرات ان هماهنگ می گردد.هماهنگی هایی که به نفع اوست و در نهایت نتیجه ی ان کنترل جهان امروزی است کما اینکه شامل دنیای فردا هم خواهد شد.
یکی از نشانه های این تغییرات، در شیوه ی فرزند داری است.انسان خود را مسئول این تغییرات می داند.مقاطع زمانی را پایان کار نمی داند، (همان طوری که حیوانات عمل می کنند)، ان ها تغییرات را به پیشرفت تبدیل می کنند و ان را به مقصد می رسانند.
انسان نسل های اینده را پیشرفته تر از نسل امروز در نظر می گیرد و تلاش می کند تا با انتخاب راه های متعدد فرزند داری به ان مقاصد برسد.انسان با حفظ مسئولیت نسل در مقابل فرزند خود بدهکار است و می کوشد تا فرزندان خود را بهتر از پدران بسازد.این انسانیت اوست و با حیوانیت تطابق ندارد.
انسان انسان است چون انسان است ،به همین معناست که مانندی در تمامی موجودات ندارد.یکه بودن او در ایجاد شرایطی است که نسبت به قبل از ان متغییر و متکامل تر است.بنابراین انسان تکامل خواه است.تحول گراست و این نمادها را در نسل پروری به خوبی پیاده می کند.
تغییرات در سایه ی توانایی ها محقق می شوند.انسان مو.جودی توانمند در عرصه های مختلف است.این استعدادها درونی است و بالقوه است.باید طی تلاش های ان ها را به عمل تبدیل کرد.معنای تغییر توانایی ها به عمل، همان تربیت است.کوششی است که بر اساس ان عملیاتی شدن استعدادها صورت می گیرد.
مشخص ترین تفاوت انسان با سایر موجودات همین تربیت نمودن است.این کوشش را برای رسیدن به تکاملاتی انجام می دهد که نسل تولیدیش داراست.کوشش و تلاش هایی که به وسیله ی افراد معین،طی زمان های طولانی، دارای ماهیت بغرنج، دارای مشخصات طاقت فرسایی، برای رسیدن به اهداف انسانی صورت می گیرند.
تربیت نیاز رسیدن به تکامل است.کوششی برای دست یابی انچه می تواند باشد، است.تغییر و تحولی برای رسیدن به انسانیت و جوهره ی اصلی انسانی است.فعالیتی عمدی و حساب شده است.دارای مقصد و منظور است.براوردن یکی از اساسی ترین احتیاجات نوع انسان است.
پدر و مادر بودن را تنها در تولید نمی توان تصور کرد.گرچه ازدواج و وجود پدر و مادر مقدمه ی تولید نسل است اما اتمام ان نیست.ساختن افرادی به شکل انسان و داشتن خصلت های انسانی مقصد اصلی این ازدواج است.بر این اساس پدر ان و مادران موفق کسانی هستند که فرزند پروری موفقی داشته باشند در غیر اینصورت از نظر تولید با قهر حیوانیت هم قابل مقایسه نیستند زیرا بسیاری از حیوانات در تعداد تولید بسیار بالا تر از انسان قرار می گیرند.
تربیت کوشش حساب شده و مخصوص انسان است که به منظور ایجاد افرادی پیشرفته تر و نزدیک به خصلت های انسانی انجام می گیرد.از تلاش های تخصصی و منحصر به فرد ادمی است.شامل غیر انسان نمی شود.تبدیل و تغییر مقدمه ی این کوشش است و انسان ها باید در طی زندگی و عمر خود ان را به عنوان اصلی ترین تلاش خود در زندگی خانوادگی تلقی نماید.
تربیت کوششی خاص در تمامی مقاطع زندگی است.به عنوان جریان نگاشته می شود که از گهواره تا گور است گرچه تصور ما تنها این نیست و از درون رحم مادر تا اخرین نفس های دوران زندگانی است.تربیت رسیدن به اوج انسانیت و شامل رساندن به اکثریت ادمیت است.بالاترین درجه ی توانایی برای نشان دادن انسانیت انسان است.تربیت چیزی جز "رشد "نیست.- ۹۲/۰۲/۰۲